Ik heb drie coronagedichten geschreven. Het gaat om een elfje, een sonnet en een vrije vers.
leeg
de scholen
en de winkelschappen
maar wel volle ziekenhuizen
COVID-19
Wachtend op aanraking
Als een virus met een heiligennaam
zich snel verspreidt van staat tot staat
kijk jij vanaf twee hoog uit jouw raam
naar mij die toch de straat op gaat.
Jij ziet mij naar de supermarkt gaan
met een Albert Hein-tas in mijn hand.
Voor de winkel ga ik in een rij staan
waar krijtstrepen zorgen voor afstand.
Dan zie ik jou van boven naar mij staren
en ik zou jou graag ontmoeten, maar
die hoop moet ik voor nu laten varen,
want wij kennen beiden het gevaar.
Als jij en ik deze tijd overleven,
dan zal ik jou een fijne knuffel geven.
Matroos op de Covid XIX
Al weken vaart ons schip
in onbekende wateren
zonder land in zicht.
Onze scheepsmaten raken
een voor een
bedlegerig van de scheurbuik.
Wanneer is het onze beurt?
Jij hoopt
dat wij snel een kust vinden
met vers water en sappige vruchten.
Ik hoop dat ook.
Zullen jij en ik ooit
onze thuishaven weerzien?
Als iets mij emotioneel raakt, dan heb ik de neiging daar een gedicht over te schrijven. En net als veel anderen, ben ik geraakt door wat er nu allemaal gaande is met de corona-pandemie. Het gevolg is bovenstaande drie gedichten.
Gerelateerd:
- Prozagedicht Wanhoopsbericht 2020
- Meer coronagedichten van Robin Kerkhof
- Coronagedichten van anderen
- Poëzie in tijden van corona
