Toen twee maanden geleden dichter en poëzie promotor Kees Godefrooij mij vroeg of ik zin en tijd had om een verslag te schrijven van poëzie evenement Spleen op het Einde van de Wereld, antwoordde ik:
“Zin? Zeker! Tijd? Dat is een ander verhaal. Mijn nieuwe baan slokt veel van mijn tijd op en mijn schaarse vrije tijd besteed ik het liefst in gezelschap van mijn vrouw en dochter. Mag ik vragen welke dichters jij hebt uitgenodigd?”
Op het moment dat hij eilanddichter Gerda Posthumus noemde, was ik om. Ik hou erg van haar poëzie. De kans om haar in levende lijve te ontmoeten, kon ik onmogelijk afslaan.
Poëzie in een rijnaak
Dus reed ik op zondag 22 november naar Java eiland in Amsterdam en parkeerde mijn auto niet ver van de rijnaak waarin restaurant Einde van de Wereld was gevestigd. Aan de stuurzijde van de boot waren de bar en de keuken gelegen. In het midden stonden de tafels en stoelen. Aan de boegzijde bevond zich een klein podium. Daar zouden die middag vier dichters optreden: Gerard Scharn, Gerda Posthumus, Frans Terken en Erika De Stercke.
Een interessante en diverse lineup. Gerard Scharn is een man met veel levenservaring en dat klinkt door in zijn poëzie. Hij vertelde ons dat hij zelfs op de Grote Vaart heeft gewerkt. De Belgische dichteres Erika De Stercke dicht vooral over de mensen die zij ontmoet. En dan gaat het vooral om mannen. 😉
Frans Terken
Frans Terken is meer een dichter die zich vaak laat inspireren door kunst en historische gebeurtenissen, maar zich daar niet toe beperkt.
Van de gedichten die hij voorlas, sprak ‘Het zwijgen voorbij’ mij het meeste aan:
Poëzie van Gerda Posthumus
Toen eindelijk de beurt was aan Gerda Posthumus maakte zij mijn hoge verwachtingen absoluut waar. Als zij voorleest proef ik het zout en het zand van Vlieland. Zij las onder andere haar prachtige sonnet Vlieland – Amsterdam (V – A) waaraan ik al eerder aandacht hebt besteed op mijn poëzieblog.
Echter het hoogtepunt van deze poëziemiddag was voor mij haar voordracht van haar schitterende, rauwe gedicht Eilandvrouw:
Open Podium
Wij sloten de poëziemiddag af met een kort open podium met optredens van onder andere Koos Hagen en Robin Veen. Deze laatste dichter was ook de presentator van die middag.
Na het overwinnen van mijn verlegenheid besloot ik om ook het podium te betreden. Vooral mijn gedicht Café vol weemoed werd door het publiek goed ontvangen.
Gerelateerd: