Lieve Helena,
Ze zeggen wel dat een dichter onbevangen naar de wereld moet kijken. Echter door de jaren heen ben ik vergeten wat dit werkelijk betekent. Dat is veranderd sinds jij in ons leven bent.
Helena, jij bent nu een half jaar en nog steeds beleef je alles om je heen met je hele lichaam. Je kijkt, je luistert, je proeft, je voelt en je beweegt. Wat via jouw zintuigen binnenkomt wordt nog niet gefilterd of vervormd door ervaringskennis. Een voorbeeld:
Als je het roodgeel voorwerp ziet in de hoek van de box, dan draai jij je om en je kruipt dichterbij. Jij pakt het eivormige object met je beide handen. Jij stopt het gladde oppervlak in je mond. Dan vindt jouw handje het handvat. Jij zwaait met het voorwerp. ‘Rarara’ doet de rammelaar. Jij krijst van plezier.
Dochterlief, ik zal je alles leren zodat jij opgroeit tot een zelfstandige en tevreden volwassene. Jij hebt mij nu al geleerd om onvoorwaardelijk van iemand te houden. Kan jij mij ook leren om net zo onbevangen naar de wereld te kijken als jij doet?
Liefs, Papa
