In 2008 ging Robin Kerkhof, literator 3.0, samen met een vriend op vakantie in Zuid-Afrika. Over een bezoek aan de Battlefields hebben ze samen een reisverhaal geschreven.
‘Statig! Statig!’
7/7 – ‘Statig! Statig!’
Na Bloedrivier stappen wij weer in de auto. Opnieuw geeft Foy de richting aan, waardoor wij op een gegeven moment door een kurkdroge rivierbedding rijden. Daarna rijden wij een steile heuvel op, om even later aan de afdeling te beginnen die nog veel steiler is en bovendien erg bochtig.
Robin, die nog steeds achter het stuur zit, houdt er echter een flink tempo in. Dit doet hij zodat wij de ribbels in de weg niet hoeven te voelen, maar intussen roept Foy:
‘Statig! Statig!’
Mijn reisgenoot blijft door ieder haarspeldbocht scheuren, terwijl ik me steeds meer zorgen maak of we ooit nog zullen aankomen bij het gastenverblijf. Ik kijk naast de weg naar de lager gelegen berm waarin grote ronden rotsblokken liggen.
‘Statig! Statig!’, roept Foy inmiddels wanhopig.
Na de zoveelste haarspeldbocht zegt Robin:
‘Hoezo sneller? Als ik nog sneller ga, dan vliegen wij het ravijn in!’
Nu begrijp ik het misverstand en zeg ik:
‘Eh, Robin, volgens mij bedoelt hij langzamer.’
Mijn reisgenoot laat het gas los en trapt op de rem, waarna hij de auto op verzoek van Foy tot stilstand brengt.
Wij stappen uit. Foy staat trillend op zijn benen. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd met een geruite zakdoek die hij verfrommeld terug stopt in zijn broekzak. Hij wijst naar de ronde rotsen in de berm.
‘Sal ek iets sê over die plaats hier…´
EINDE
