Auteur: Robin Kerkhof
1551 Met mijn zeilschepen, de stoomboot heb ik dan nog niet uitgevonden, vaar ik naar Minsk. Mijn boten zijn volgeladen met oorlogstuig: musketiers, cavalerie, katapulten enzovoorts. Het is kwart voor vijf ’s nachts.
Het is kwart voor vijf ’s ochtends. Mijn zusje staat op. Als zij beneden komt, ziet zij mij naar het computerscherm staren. “Zit je hier nog steeds?” “Waarom ben jij zo vroeg op?” geef ik als tegenvraag. “Voor de Elfstedentocht, natuurlijk.” zegt mijn zusje. Het antwoord kan mij eigenlijk niks schelen. Wereldheerschappij vind ik op dat moment veel belangrijker.
1562 Mijn vloot bereikt de Russische kust. Het oorlogstuig wordt uitgeladen. Over land gaat mijn leger verder naar de laatste Russische stad die nog niet is veroverd. Voor de rest heb ik de Russische beschaving volledig vernietigd. Ver voor de geboorte van Christus had ik al de Azteken verslagen. Rond het jaar duizend wist ik ook de laatste Duitser uit te roeien. Nu resteren enkel nog een paar Russen die zich met speren en schilden hebben verschanst achter de stadsmuren van Minsk. Het is vijf uur ’s nachts.
Het is vijf uur ’s ochtends. Mijn moeder komt de kamer binnen. Zij ziet mij achter de computer zitten. “Heb je de hele nacht achter dat ding gezeten?” “Ja!” antwoord ik. “Erg hè,” zegt mijn zus, “het is een heel verslavend spelletje.” “Dat merk ik.” zegt mijn moeder. Ik trek mij niks aan van hun commentaar en ga verder met het bevredigen van mijn machtswellust.
1573 De laatste aanval! Met al mijn legers val ik Minsk aan. Ik neem geen krijgsgevangen. Triomfantelijk trekken mijn legers de stad in. Er verschijnt een tekst in beeld: ‘De Russische beschaving is vernietigd door de Romeinse beschaving.’ Op mijn lippen de lach van een winnaar. Ik druk op Enter. In beeld komt de tekst: ‘Gefeliciteerd Ceasar, u heeft de hele wereld veroverd.’ Vervolgens een lijst met de grootste dictators alle tijden. Ceasar Robin staat op de tweede plaats, na Kaiser Peter en voor Tsaar Tanja. Ik sluit de computer af. Het is kwart over vijf ’s nachts.
Het is kwart over vijf ’s ochtends. Mijn zusje en mijn moeder hebben zich genesteld voor de televisie. Op het tv-scherm schaatsen een massa mensen in het donker over het Friese ijs. Ik wens zusje en moeder veel kijkplezier. Zij wensen mij welterusten. Eindelijk kan ik naar bed.
Achtergrond
Als tiener was ik behoorlijk verslaafd aan het strategiespel Civilization. Het kwam regelmatig voor dat ik het spel tot in de vroege uurtjes speelde. Voor veel mensen is deze verslaving niet te begrijpen. In bovenstaande tekst probeer ik 2 zaken:- de lezer te laten voelen wat ik voel wanneer ik Civilization speel;
- de lezer het onbegrip te laten voelen die je als gamer vanuit je omgeving kan ervaren.
