Als mijn eerste blog als literator wil ik graag met u een wat oude gedicht over oorlog delen. Dit gedicht heb ik geschreven een paar jaar na de oorlog op de Balkan.
Oorlogsweduwe
Daar waar de zon door de as niet kan schijnen
verse ruïnes het landschap bepalen,
zoekt hij tussen de graven en het schreien,
naar het sprookje in de horrorverhalen.
Dus gaat hij naar ieder verscheurd gebied,
waar de oorlogskinderen hem bekoren,
en luistert hij naar hun treurig lied,
waarvan hij alleen de schoonheid wil horen.
Want in hem is de gedachte verankerd,
dat daar waar het bloed door de straten stroomt,
en door vuur de aarde is zwartgeblakerd,
hij de bloem zal vinden waarvan hij droomt.
Hij vindt zijn orchidee in de onrust,
maar zij smaakt bitter wanneer hij haar kust.
Gerelateerd:
