Roman Het geheim van De Gier

Auteur: Robin Kerkhof

Hoofdstuk 5

In een van de klassen van dit tweede trimester zat ook Petra. Logica was een eigenlijk een eerstejaarsvak, maar zij had vorig jaar het tentamen niet gehaald.

Omdat ik de enige eerstejaars was die zij kende, zat zij naast mij in de collegebanken. Af en toe boog zij naar mij toe om zachtjes een vraag te stellen. Zij legde dan haar hand op mijn arm en zij kwam met haar gezicht zo dichtbij, dat ik haar haren kon ruiken. De geur deed mij denken aan een warme zomeravond in een tuin vol bloeiende rozen. Als ik haar dan uitlegde wat de hoogleraar bedoelde, dan bedankte zij mij met haar stralende glimlach.

Na twee weken vroeg Petra of ik haar kon helpen met haar huiswerk. Zij wist zeker, dat zij met mijn hulp het vak Logica dit keer wel zou halen. Dit streelde mijn ego en ik ging akkoord.

Met het boek ‘Logica in de Praktijk’ en het collegedictaat onder mijn armen, verscheen ik de volgende dag bij haar voor de deur. Een lange jongen met blonde krullen deed open. Ik dacht even dat hij Petra’s vriendje was, maar dat bleek niet het geval. Klaas was alleen maar een huisgenoot, want Petra deelde met nog acht andere studenten een groot huis in het centrum van Enschede. Haar eigen kamer daarentegen was zo klein dat er amper een bed en een bureau in pasten. Daarom zaten wij met onze studieboeken in de gemeenschappelijke keuken.

Van studeren kwam echter niet veel terecht, omdat wij steeds werden gestoord door Petra’s huisgenoten. Iedere keer als iemand in de keuken kwam voor een blikje uit de koelkast of het smeren van een boterham, was dat voor Petra een gelegenheid voor het aanknopen van een gesprekje. Heel erg vond ik dit niet, want het ging mij er vooral om, dat ik zoveel mogelijk bij haar in de buurt kon zijn. Daarom was ik ook erg verheugd, toen zij mij tegen de avond uitnodigde om mee te eten. Haar huisgenoot Jeffrey had een eenvoudige maaltijd bereid van rijst met daarbij een gebakken mengsel van prei, augurken en kaas.

Na het eten hielp ik met afwassen. Even later zat ik in de gemeenschappelijke woonkamer naast Petra op de bank, zonder haar aan te raken, want daar was het nog te vroeg voor. Samen met drie van haar huisgenoten keken wij eerst naar de soap Medisch Centrum West en daarna naar een duffe film uit de jaren vijftig. Vervolgens ging Petra naar bed nadat zij tegen mij had gezegd:
“Zie je morgen bij de colleges.”

Voor de vorm bleef ik nog even in de woonkamer tv-kijken samen met Klaas en Jeffrey. Na een kwartier ging ik naar huis.

Drie weken achter elkaar deden wij iedere dinsdag samen huiswerk voor Logica en in die tijd begon ik Petra steeds leuker te vinden. Haar stralende lach, haar sprankelende ogen, de warmte en de zachtheid van haar handen, dat alles versterkte mijn verlangen naar deze jonge, levendige vrouw. In week vier had ik eindelijk voldoende moed verzameld en op een moment de wij alleen in de keuken waren, zei ik:
“Eh, Petra?”
“Ja?”
“Zullen we keer samen naar de film?”

Zij keek niet eens op van haar studieboek toen ze antwoordde:
“Okay.”

Ik kon wel dansen van blijdschap, maar hield mij in. Op de fiets naar huis tussen de anonieme verkeersdeelnemers durfde ik pas uiting te geven aan mijn vreugde door hardop ‘all you need is love’ te zingen.

De dagen daarna dacht ik vrijwel alleen aan mijn aankomende afspraakje met Petra. Zozeer zat ik met mijn hoofd in de wolken, dat ik er geen erg in had, toen een microscoop uit mijn handen glipte en ernstig beschadigd raakte. Het duurde enkele seconden voordat ik merkte dat mijn oom mij uitschold. Mijn afwezige houding maakte hem nog kwader en hij tierde tegen mij in verhevigde mate, maar niets kon mij deren, want het enige dat telde, was dat ik een date had met de knapste studente op de hele wereld.

Een dag voor onze afspraak, reserveerde ik kaartjes voor de film Lucebert in Love van de Hollywoodregisseur Carl Denham. Zijn actiefilms waren meer mijn ding, maar ik dacht dat Petra liever naar een romantische komedie ging. Dezelfde dag nog kocht ik nieuwe kleren van het beetje geld dat oma maandelijks naar mij opstuurde. Dat geld was eigenlijk bedoeld voor de aanschaf van studieboeken, maar zij zou het mij vast wel vergeven dat ik er deze maand wat anders mee deed.

Op de grote dag zelf scheerde ik mij voor de eerste keer. Eigenlijk was dat nogal overbodig, want afgezien van enkele donshaartjes op mijn bovenlip, had ik nog vrijwel geen baardgroei. Met mijn nieuwe outfit aan, de bioscoopkaartjes brandend in mijn achterzak, een lekker luchtje op en één enkele rode roos in mijn handen, stond ik die avond bij Petra voor de deur. Ik haalde diep adem, verborg de roos achter mijn rug en belde aan.

Toen zij opendeed, droeg Petra een ongestreken donkerblauwe bloes, met daaronder een effen zwart T-shirt en rode gympen met drie schuine parallelle zwarte strepen. Zij droeg kleren die zij ook aanhad als ze college volgde. Hoewel Petra er naar mijn menig altijd heel sexy uitzag, wat zij ook droeg, vroeg ik mij toch af of zij dit zou aanhouden voor onze date. Voor de roos bedankte zij mij niet met een kus, maar met een simpel ‘Dank je wel.’

Hierna liet zij mij binnen. Wij gingen naar de keuken waar Petra de roos in een wijnfles met water zette. Nadat zij dit had gedaan, liep zij naar haar kamer, om de geïmproviseerde vaas in haar vensterbank te plaatsen.

Intussen bleef ik in de keuken op haar wachten en hoopte dat zij zich nog zou omkleden, want deed zij dat niet, dan betekende waarschijnlijk, dat zij een ander idee had van de aard van onze date. Binnen een minuut was Petra weer in de keuken en zij droeg nog steeds dezelfde kleren.

Mijn vermoeden dat dit niet de romantisch afspraak zou worden waarop ik had gehoopt, werd bevestigd toen wij bij de bioscoop arriveerden en een aantal van haar vrienden daar ook waren. Zij gingen met ons mee naar de film.

Ondanks mijn teleurstelling, deed ik toch mijn best om vrolijk te lijken. Na de film, waarvan ik amper wat had meegekregen, gingen wij met de hele groep stappen. In de kroeg deed ik zwijgend of ik luisterde naar de gesprekken, om al rond de klok van elf aan te kondigen naar huis te gaan met vermoeidheid als excuus.

In bed schold ik mijzelf uit. Hoe naïef van mij om te denken dat zo’n mooie, verleidelijk vrouw als Petra zich ooit aangetrokken kon voelen tot zo’n sukkeltje als ik.

De dinsdag daarop zouden wij weer samen huiswerk maken, maar ik had daar helemaal geen zin in en overwoog om af te zeggen. Uiteindelijk ging ik toch, enerzijds omdat ik dit nu eenmaal had beloofd en anderzijds om mij niet te laten kennen. Dus Petra was niet in mij geïnteresseerd? Nou en? Daarom konden wij toch wel samen studeren? Met deze eigenwijze houding ging ik naar haar huis.

Net als de vorige keren zaten wij aan de eettafel in de keuken en ook nu werden wij continu gestoord. Tot twee keer toe maakte ik hierover een opmerking tegen Petra, maar beide keren wuifde zij mijn bezwaren weg. De derde keer had ik er genoeg van. Zwijgend stond ik op en stopte mijn studieboeken in mijn rugzak. Petra keek mij verbaasd aan en vroeg:
“Wat is er?”
“Ik ga naar huis.”
“Waarom?”
“Daar kan ik ten minste rustig studeren.”

Zonder verder iets te zeggen, liep ik de deur uit.

Geïnteresseerd om Het geheim van De Gier uit te geven? Stuur mij een e-mail.


Gerelateerd:

Het geheim van De Gier, Synopsis

Het geheim van De Gier, hoofdstuk 1

Het geheim van De Gier, hoofdstuk 8


AANMELDEN NIEUWSBRIEF


DELEN VIA FACEBOOK OF TWITTER? GRAAG!